سالروز شهادت «حاج محمدابراهیم همت»؛
و سلام بر «ابراهیم» که در گلستان آتش، بی سر و پاره پیکر، «خورشید خیبر» شد و در شفق خونرنگ «جزیره مجنون»، که مقتل مجنونان عشق شد، نیزارهای هور، با باد، صدای قلبش را به گوش شقایقهای شلمچه و فکه بردند و خاک دوکوهه را از معراج آن نگاه ناب و نجیب به آنسوی آسمانها خبر دادند. «حاج همت»، کهکشان قلب شهیدان است و نبض هر شهید، در نام او تکرار میشود و با آب و باد و آتش و خاک، پیوند میخورد و میرود با رودها، با نور و با نسیم، همسفر جاودانگی، بال در بال بیکرانگی، تا دریای کرامت شهادت... «سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِیم»