پاسداری از مکتب خدا خسته کننده نیست
به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی، «علیرضا شکیب» در آبان ماه ۱۳۴۳ در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود از همان دوران کودکی در مراسمات مذهبی شرکت داشت.
در دوران انقلاب اعلامیه‌هایی که از قم به تبریز میرسید و مردم در جریان امر قرار میگرفتند. نیز مانند دیگر جوانان از معترضین به رژیم بود و در اغلب راهپیمایی‌ها حضور داشت.
دوران بعد از انقلاب اسلامی ایران یکی از مهمترین و پر ثمرترین دوران زندگی علیرضا بود
او معتقد بود هر قدمی که انسان برمیدارد باید ببیند که آیا آن قدم در راه انقلاب و اسلام موثر است چقدر تاثیر دارد از کلماتی که همیشه بر سر زبانش بود این بود برای گرفتن ارزاق عمومی به صف نه ایستید.
علیرضا در سه مسجد فعالیت میکرد و اکثر شب‌ها به یادگیری درس‌های ایدئولوژی و قرآن مشغول بود گاهی بجای دوستانی که خسته بودند هم نیز پاسداری میکرد و در صورت اعتراض مسئولان میگفت: «پاسداری از مکتب خود در راه خدا خسته کننده نیست.»
وی دو بار قصد عزیمت به جبهه جنگ را کرد، ولی از آنجائی که برادر بزرگش در جبهه جنگ جزء ایثارگران جهاد سازندگی انجام وظیفه میکرد قرار بر این گذاشتند که به محض بازگشت برادر بزرگ ترش از جبهه عازم میدان نبرد شود.
علیرضا بعد از امتحانات آخر سال با معرفی برادر مقدار وارد کمیته انقلاب اسلامی منطقه ۴ شد.
وی هفدهم خرداد ۱۳۶۱، در حین انجام وظیفه به فیض شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/
