زندگینامه شهید میر حبیب حسینی کهنموئی

از خصوصیات بارز اخلاقی میر حبیب علاقه ی او به ساده زیستن بود. هیچ وقت دوست نداشت که لباس نو به تن کند یا در خانه وسایل مجلل و تزئینی وجود داشته باشد. با سن و سال کمش به مستمندان هم کمک می کرد مثلاً یک بار نزدیک عید، با کفشهای نو به مسجد رفت و با کفشهایی کهنه، به خانه برگشت. اول فکر کردیم که کفشهایش را دزدیده اند ولی بعد که با اصرار پرسیدیم گفت که یکی از بچه ها که کفشهایش کهنه بود، از کفشهای من خوشش آمد و من هم کفشهایم را با او عوض کردم. دوچرخه اش را بدون قفل و زنجیر در کوچه می گذاشت تا هر کس نیاز داشت از آن استفاده کند. به قول و قرار خود بسیار پایبند بود و امانتدار خوبی بود. مادر و خواهرش را همواره به رعایت حجاب تشویق می کرد. از کودکی، مسائل اخلاقی و دینی را کاملاً رعایت می کرد، مثلاً اگر در جایی، کسی شروع به غیبت می کرد تذکر می داد یا آن جا را ترک می کرد. میر حبیب با وجود کودکی اش، روح بزرگی داشت و به بسیاری از دوستان خود، درس زندگی آموخت. همواره قرآن می خواند و به معانی قرآن توجه می کرد و به آنها عمل می نمود. علاقه ی زیادی به رهبر انقلاب داشت و تأکید می کرد که باید به فرامین رهبرمان عمل کنیم. علاقه ی زیاد او به درس و تحصیل باعث شد که یک سال زودتر از سن قانونی به مدرسه برود و حتی در شرایط سخت جنگ هم دست از تحصیل برنداشت. 13 سال که داشت انقلاب اسلامی به وقوع پیوست. قبل از انقلاب برادر میر حبیب کلاسهای قرآن در خانه دایر می کرد و میر حبیب کمک برادر بزرگش بود. با وجود سن کمش در فعالیتهای انقلابی شرکت می کرد. به طور مثال در لابه لای کتابهایی که برادرش در اختیار قرار می داد اعلامیه می گذاشت و به مردم می فروخت و به این صورت در پخش اعلامیه های امام (ره) کمک می کرد. در محل به شعارنویس علیه شاه می پرداخت و با ضبط صوتی که برای جثه ی کوچک و کودکانه اش، سنگین بود. در راهپیمایی ها شرکت می کرد و صدای شعارهای مردم علیه شاه را ضبط می کرد. ایشان در جبهه نیز به تحصیل ادامه می دادند و سرانجام ایشان در سن 18 سالگی بر اثر اصابت گلوله به پا و خونریزی شدید در تاریخ 15/5/1362جان به جان آفرین تسلیم کردند و شهید شدند. روحش شاد و یادش گرامی باد