خاطرات دست نوشته شهید

ما روز یکشنبه صبح ابلاغ کردند که بعداز ظهر ساعت 3 راهپیمائی 60 کیلومت ری هست که باید راه پیمائی ا کنیم که برای حمله آمادگی داشه باشیم وما ساعت 3 بعداز ظهر با اسلحه و تجهزیات کامل ا زقبیل پنج خشاب و کلاه آهنی و اسلحه آن هم بدون غذا فقط یک قمقه آب همراهمان بود به بالا دست مان گفتیم که چرا غذا بر نداریم بالا دست درجواب گفت الان که این آب را برداشته ایم بایداین آب هم را برنداریم چون که مامی خواهیم عادت کنیم چونکه اگر عملیات هم بی اب و غذائی کشیدیدم اثر زیادی درما نکندما این راه پیمائی0 6 کیلومتری را نمی کردیم یعنی 30 کیلومتر رفتن و 30 کیلومتر موقع برگشتن جمع اش 60 کیلومتر می شودماخلاصه این 60کیلومتر را طی کردیم

وقتی که ساعت سه بعداز ظهرشروع کردیم و به راه پیمائی ساعت پنج بودکه به سنگر هایمان برگشتیم همه خسته و گرفته بودند چطور بگویم که مثل یک مرده خودمان را به سنگر هارساندیم

این بودخاطرات راهپیمائی من در روز یکشنبه مورخه 60.12.17 وبعد از سه روز راهپیمائی برایمان گفتند که یک راه پیمائی هم هست واز فرمانده پرسیدیم که این راهپیمائی تقریبا چند کیلومتر هست گفت زیاد فرقی نمیکند یعنی تقریبا 75 کیلومتر هست یک کمی فرق دارد ما خلاصه روز رو زپنجشنبه بود که ساعت یک بعد از آن برای راهپیمائی حرکت کردیم بازهم مثل راهپیمائی گذشته بودباتجهیزات کامل واسلحه وکلاه آهنین و همچنین بدون اینکه غذا برداریم فقط یک قهقهه آب همراهان بودخلاصه ما توراهپیمائی این نظم راداشته ایم مثلا حرف باید نمی زدیم روزها فاصله نفر جلوی با نفری دیگر ی 17 تا 8 قدم بود شبها فاصله ؟؟؟ قدم بود برای اینکه حرف باید نباشد به علت این بودکه وقتی ما بایدحمله آماده می شویم اگر حرف بزنیم با یک صدای دربیایم آنوقت دشمن اطلاع پیدا میکنی دومین فاصله نفر جلوی با؟؟؟دیگری بود آنهم مثل حرف زدن هست چطور اگر درحمله ای شرکت کردیم اگر فاصله هایمان شب دورباشد نفر جلوی را نم ی بینم وآخر راه را قم می کنیم به آن هست

خلاصه ما همه خسته و کوفته بودیم و که تزه به نصف راه رسیه بودیم ساعت دو نصف شب بود که هنوز از راهپیمائی ما 10 کیلومتر مانده بود ساعت هفت صبح بود که همسالان به سنگر هارسیدیم وقتی که صبح ساعت 7 رسیدیم همه باهم با فرماندهان به استراحت یک روز فقط استراحت کردیم که روز بعدش شروع کردندبرای آموزش این بود دوران راهپیمائی خود بنده 60.12.26