وصیتنامه شهید عسگر اسماعیلی
آن که با فریاد الله اکبر و ظلم ستیزی تمام دنیا را به لرزه درآورد و همه ما را از خواب غفلت بیدار ساخت، خود را خادم ملت معرفی کرد. این ملّت، ملتی است مسلمان و حامی اسلام و قران. پس من نیز خودم را فدای این ملت و مکتب و این ملت که همانا اسلام است می نمایم.
اینجانب مالی ندارم که به این انقلاب ببخشم. اما جان و تنی دارم که بسی بالاتر از مال است. اما هر چه این تن و جان عزیز باشد از جان علی اکبر حسین (ع) عزیزتر نیست. ولی چه کنم که هر چه دارم همین است و در طبق اخلاص نهاده ام تا باشد خداوند آن را از من بپذیرد.
مادر و خواهرانم از شما می خواهم از فراق من بی قراری نکنید. چون حضرت زینب (س) با آنکه داغ جند برادر و فرزند دید باز هم صبر پیشه ساخت. حال آن که من نوکر غلام سیاه حسین (ع) نیز نمی توانم باشم. بدانید صبر شما برای من بهترین و باشکوه ترین عزاداری است که همانا خداوند صابران را دوست دارد.
پدر و مادر خوبم! خوبی هایتان از یادم نمی رود. حتی خجالت می کشم. وقتی به آن همه خوبی فکر می کنم تنهاترین کاری برای جبران این همه زحمت از دستم برمی آید این است که به شما بگویم:
پدر و مادرم! لب حوض کوثر منتظرتان هستم تا در محضر رسول خدا (ص) و امیرالمومنین و حضرت زهرا (س) دستان شما را ببوسم.
