مادر جان، امیدوارم حلالم کنی!
به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی، شهید "هوشنگ محبوري" در پانزدهم آبان ماه 1348 در روستای للک لور تابعه شهرستان میاندوآب به دنیا آمد. پدرش یعقوب کشاورزی می کرد و مادرش قالسین نام داشت. دانش آموز سوم راهنمایی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم فروردین 1362 در فکه بر اثر اصابت ترکش به سر شهید شد. پیکر او در گلزاری شهدای شهرستان بناب به خاک سپرده شد.
در وصیت‌نامه‌ای که به یادگار مانده نوشته بود:
بسم الله الرحمن الرحيم
اينجانب هوشنگ محبوري فرزند يعقوب وصيت خود را آغاز مي کنم. دلم خبر مي دهد که وصيت کنم؛ شايد اگر خداوند متعال قبول کند در اين حمله توسط دشمن شهيد خواهم شد. اگر شهيد شدم اميدوارم برايم ناراحت نباشيد. خداوندي که همه موجودات را خلق نموده حال مصلحت خدا بر اين است که من در راه همان آفريدگار تمام هستي جهان جان خود را تسليم کنم. مردن در راه خدا براي انسان عزت ابدي است. پس ناراحت نباشيد بلکه افتخار کنيد خداوند يکي از اعضاي خانواده ما را هم قبول کرده. برادران عزيزم به مادرم دلداري دهيد و نگذاريد غصه بخورد. حق مادر در گردن من زياد است؛ هم برايم مادر بود و هم پدر. مادر جان از بدو تولد تا دم شهادت برايم نگران بودي و من هم بعضي اوقات ناراحتت کردم. اميدوارم حلالم کني. در آخر از خواهرانم و برادرانم طلب حلاليت دارم. اگر جنازه ي بنده به دست خانواده ام برسد در گلزار شهداي بناب پيش ساير شهداء دفن کنيد. چند جمله وصيت به دوستان و آشنايان دارم اميدوارم ناراحت نباشند از رفتن من از ميانشان. امام ما همه ي گفتني ها را گفته است اميدوارم در عمل به آن گفته ها کوتاهی نکنيد و امام خميني را تنها نگذاريد و مطيع امر امام باشيد.
والسلام هوشنگ محبوری 1362/1/19
منبع اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان آذربایجان شرقی
انتهای پیام/
