من این بار شهید می شوم!

به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی، شهيد غضنفر مهدي پور که او را رضا نیز می نامیدند؛ فرزند احمد در 7 مهرماه  1346 در شهرستان تبریز بدنیا آمد. پدرش احمد کارگر بود و مادرش عظمت نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. پنجم دی ماه 1365 با سمت بیسیم چی در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به چشم شهید شد. پیکر او در وادی رحمت زادگاهش به خاک سپرده شد.

در وصیت‌نامه‌ای که به یادگار مانده نوشته بود:

بسمه تعالي

و من المونين رجال صدقو ما عاهدوالله و منهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر

شهادت انسان را به درجه ملکوتي ميرساند و چقدر شهادت در راه خدا زيباست. ما براي هوس و براي کشتن صدام و صداميان به جبهه نيامديم بلکه بخاطر رضاي خدا و براي خودسازي به جبهه دانشگاه و کلاس جنگ آمده ایم. شما اي امت شهيدپرور ايران بدانيد که تنها راه نجات اسلام ولايت فقيه است که همان خط اصيل اسلام و محمد(ص) است. وصيتم به امت حزب الهي اين است که هميشه در سر نمازهايتان امام عزيز و پيروزي سلحشوران اسلام، اين حاميان قرآن و دين را دعا کنيد. وقتي وارد سپاه شدم ديدم چه مکان با عظمتي است؛ واقعا ياران امام حسين(ع) را با چشم خود ميديدم.  آنچنان شور و  شوق پيدا کردم که ديگر در کارها احساس خستگي نمي کردم. وقتی به جبهه اعزام مي شدم با چشم خود شهادت را مي ديدم. روز قبل از اعزام به جبهه، به عمويم ميرزا محمود گفتم: «من این بار شهيد مي شوم!» به جبهه اعزام شدم ولي اشک شوق از چشمم جاری می شد.

اينک  ای مادر مهربان و عزيزم؛ وای پدر بزرگوارم! سلام مرا بپذيرید و حلالم کنيد. اگر به درجه  فوز عظيم شهادت نایل شدم، مبادا در فقدان من گريه کنيد؛ بايد خوشحال باشيد که فرزندتان را در راه اسلام قرباني داده ايد و در سوگ من هيچ ناراحتي از خود نشان ندهيد. اي برادران و خواهران عزيزم! مرا حلال کنيد بعد از من در سوگواري ام مبادا بی طاقتي نشان دهيد. از خواهرانم مي خواهم که حجاب اسلامي را رعايت کنيد و از برادرانم  می خواهم که  راه  مرا  که حمايت از حريم مقدس قرآن و ادامه راه امام حسين(ع) است پيشقدم باشيد. در آخر پيروزی نهائی سلحشوران اسلام را از خداوند متعال خواستارم.

منبع اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان آذربایجان شرقی شهرستان تبریز

انتهای پیام/