از خدا خواستم پسرم فدایی راه حسین (ع)، باشد

به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی، شهید امیرعلی زهدی علیائی بیستم شهریور ۱۳۴۶، در شهرستان تبریز به دنیا آمد. پدرش علی قالیباف بود و مادرش معصومه نام داشت. دانش‌آموز دوم متوسطه بود و قالیبافی هم می‌کرد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. هفتم اسفند ۱۳۶۲، با سمت تک‌تیرانداز در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. پیکر او مدت‌ها در منطقه برجای ماند و پس از تفحص، در گلزار شهدای وادی رحمت زادگاهش به خاک سپرده شد.  

پدر بزرگوار شهید «امیرعلی زهدی» میگوید:

امیرعلی نورچشمم و اولین فرزند من بود. من بعد از ازدواجم، همیشه در دعاهایم از خداوند می‌خواستم که به من پسری عطا کند تا او را حسینی پرورش دهم و آنچنان پسری باشد که فدای امام حسین (ع) کنم.
زمانی که فرزندم به جبهه رفت و به شهادت رسید، ما نتوانستیم اثری از پیکر او پیدا کنیم. خانواده‌ام بسیار بی‌تابی می‌کردند و چشم به راه او بودند. چون تن بی‌جان فرزندم بعد از ۱۴ سال پیدا شد و ما در طول این مدت هر روز برای عزیزمان اشک می‌ریختیم و عزاداری می‌کردیم. من همیشه از خدا می‌خواستم که اگر زنده است خبری از او باشد و اگر به شهادت رسیده، کمک کند تا پیکرش را پیدا کنیم. تا اینکه بعد از ۱۴ سال به ما اطلاع دادند که برویم پیکر امیرعلی را به بیاوریم.  
امیرعلی در سال ۶۲ در عملیات خیبر به شهادت رسیده بود وقتی ما جنازه‌ی او را دیدیم خدا شاهد است که حتی بندی از استخوانهایش از هم جدا نشده بود، حتی زیرشلواری که موقع رفتن از خانه پوشیده بود، سالم مانده بود. همه جای بدنش سالم بود فقط جای گلوله بر جمجمه‌ی او کاملاً مشخص بود. خدا می‌داند آن روز چه بر من و خانواده‌ام گذشت. خیلی بی‌تابی می‌کردم که ناگهان به یاد آرزویی افتادم که اولین روز ازدواجمان از خدا خواسته بودم و این یادآوری تسلی‌بخش من شد.
گفتم خودم خواسته بودم که فرزندم فدای حسین شود و خداوندا اکنون تو را شاکرم که این قربانی را از من در راه امام حسین (ع) قبول کردی.

انتهای پیام/