ارادت بی بدیل شهید امرایی به سید الشهدا

به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید مدافع حرم "علی امرایی" دوازدهم دی ماه سال 1364 درخانواده‌ای مذهبی در تهران دیده به جهان گشود. او که مجرد و دانشجوی رشته کامپیوتر بود و شغلش نیز پاسدار نیروی قدس سپاه پاسداران بود. پس از حضور در سوریه یکم تیرماه سال ۱۳۹۴بر اثر اصابت موشک به خودرو در شهر درعا به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرای تهران آرام گرفته است.

شهید امرایی از همان اوایل کودکی، عشق وعلاقه فراوانی به شرکت در روضه‌ها و مراسم مذهبی ازخود نشان می‌داد و از آن جایی که پدر و مادرش، خود در خانواده ای سنتی و معتقد به دین، و مذهب شیعه تربیت شده بودند.

از بردن علی به مراسمات مذهبی دریغ نمی‌ورزیدند. و این حرکت باعث می‌شد او بیش از پیش به روضه‌ها ومراسمات مذهبی علاقمند شود. لذا با همین اندیشه وتفکر که معمولا سفارش پیشوایان دین ماست رشد کرد و تربیت یافت.

وی همزمان تحصیلات ابتدایی، راهنمایی ومتوسطه را با موفقیت در شهر ری به پایان رسانید و سپس در رشته کامپیوتر در دانشگاه پذیرفته شد. همه این اتفاقات در کنار فعالیت های بی وقفه او در زمینه خدمت به اهل بیت عصمت وطهارت علیهم‌السلام اتفاق می‌افتاد.

او بهترین مامن و ماوای خود را هیئت‌ها، و عشق ورزیدن به شهدای بزرگوار و عشق بسیار بالا به سید الشهدا امام حسین (ع) و اهل بیت او و همچنین مجالس روضه و عزاداری برای اهل بیت به ویژه حضرت زهرای اطهر (س) می‌دانست.

او هر زمان که در امورات زندگی با مشکلی سخت و دشوار و یا لاینحل برخور می‌کرد خویشتن و دیگران را به صبر و تحمل و سعه صدر و توسل به سیدالشهدا(ع) و توکل بر خداوند جل جلاله و خواندن زیارت عاشورا دعوت می کرد.

معتقد بود زیارت عاشورا هر امر لا ینحلی را حل می‌کند. مگر آنکه مصلحت خداوند بر چیز دیگری قرار گرفته باشد. زیرا ذات مقدس پروردگار مصلحت ما را درچیز دیگری می‌داند که این به نفع ماست.

ولی اعتقاد به حرکت و تلاش در امور زندگی داشتند و تنبلی را نکوهش می‌کردند. فرد بسیار پرتلاشی بود. یکی از اعتقادات مستحکم او که همیشه ورد زبانش بود این بود که خرج کردن برای امام حسین (ع) برکت زیادی دارد و جایگزینی برای آن نمی‌توان پیدا کرد. منظور او از خرج کردن، چند بُعدی و چند وجهی بود. تلاش جسمانی و فیزیولوژیکی، رفتاری، گفتاری، عمل کردن به دستورات قرآن و اهل بیت، خرج کردن مادی و غیره بود.معتقد بود با عمل و رفتار نیکو می‌توان دیگران را جذب امام حسین (ع) کرد.

همچنین اعتقاد داشت که امام حسین خود را هزینه پروردگار سبحان نمودند و ما که خود را مدعی پیروی از حضرت اباعبدالله الحسین می‌دانیم، باید علاوه بر اینکه خود را خرج حسین (ع) کنیم در عمل نیز نشان دهیم که پیرو آن بزرگوار هستیم و با رفتارهای زشت و زننده که مخالف تمام معیارهای انسانی واخلاقی است باعث بی آبرویی حسین (ع) نشویم.

انتهای پیام/