شهید انقلاب / محمد تجلا

محمد در روز فرخنده ولايت پيامبر اسلام به دنيا آمد و از اين رو نام محمد را بر او گذاشتيم. در كودكي از اردبيل به مراغه آورده شد و تحصيلات ابتدايي را در دبستان اوحدي و دوره اول متوسطه را در دبيرستان لقمان مراغه و رشته رياضي را در دبيرستان رضا شاه سابق و اميرخيز تبريز به پايان رسانيد و در انستيتوي تكنولوژي پس از امتحان ورودي به ادامه كار و تحصيل پرداخت. به ورزش و كوهپيمايي علاقه بسيار داشت. رشته انتخابي او ماشين‌آلات كشاورزي بود ولي در حرفه‌هاي گوناگون كارآموزي و ذوق آزمايي مي‌كرد. در كارگاه بخاري‌سازي آرم و مهر لاستيك‌سازي و كارگري ساختمان نيز به كار مي‌پرداخت. از پولي كه به دست مي‌آورد با صرفه‌جويي مبلغي به صندوق قرض‌الحسنه براي كمك به برادران و خواهران مسلمان مي‌سپرد و از تجمل و اسراف بر كنار بود. كمتر لباس نو مي‌پوشيد و بيشتر به فعاليتهاي مذهبي و پيشبرد ايدئولوژي اسلامي و مطالعه انقلاب الجزاير و فلسطين و نهضت‌هاي آزادي بخش مي‌پرداخت. به قرآن و نهج‌البلاغه علاقه وافر داشت و در منزل با چند نفر از دوستان به بحث و تحليل مسائل اجتماعي و اعلاميه‌نويسي مي‌پرداخت. گاهي تا نيمه‌هاي شب جلسات مزبور ادامه داشت. كتب مذهبي و سياسي و اجتماعي و اعلاميه‌هايي را كه به دست مي‌آورد به خواهرش هم مي‌داد تا در مدرسه در اختيار ديگران بگذارد. بسياري از كتابهاي خود را به مسجد اهدا كرد و به خواهرش درس پايداري و استقامت داد. محمد چندين بار از تعقيب مأموران ساواك جان به در برده و با هوشياري از چنگ آنان فرار كرده بود. در زندگي بسيار ساده و بي‌پيرايه بود. از بالش و تشك استفاده نمي‌كرد. از اشعاري كه پيوسته بر زبان داشت اين بيت مشهور سعدي بود:

موحد چه در پاي ريزي زرش    چه شمشير هندي نهي بر سرش

و اين بيت را از علامه اقبال لاهوري:

نشان مرد مومن با تو گويم          كه چون مرگش رسد خندان بميرد

و تكيه كلامش « موتو اقبل ان تموتوا؛ بميري پيش از آن كه شما را بميرانند» بود.