مبارز دانشجویی
دوشنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۴۰
شهید غلامرضا زیوری سال 1331در شهر همدان چشم به جهان گشود.
به گزارش نوید شاهد آذربایجان شرقی ، شهید غلامرضا زیوری سال 1331در شهر همدان چشم به جهان گشود. وی در نهایت در بیست‌ونهم آذر 1359 در منطقۀ سرپل‌ذهاب به شهادت رسید.
آن روزها، اسامی سپاهیان دانش ممتاز در سطح کشور در روزنامه‌های سراسری کشور مثل کیهان و اطلاعات، چاپ می‌شد. جایزۀ نقدی خوبی هم داده می‌شد. غلامرضا زیوری با این که حائز شرایط بود، به‌علت تنفر از عملکرد رژیم شاه، دنبال این جوایز نبود و از این کارها فرار می‌کرد.
اوقات غلامرضا با ورزش، هنر و کارهای خوب دیگر پر می‌شد. به ورزش‌های شنا، وزنه برداری، دوچرخه سواری، اسب سواری، کوه نوردی، دو و تیراندازی علاقه داشت و در موقع مناسب انجامشان می‌داد. در هنرها هم به شعر، تئاتر، عکاسی، نقاشی، کاردستی و خطاطی علاقه زیادی داشت. سرآمدِ افراد در فن بیان و اطلاعات بود. او هدف از کوهنوردی را به دست آوردن تقوا و دسته جمعی بودن آن و در سختی آبدیده شدن، گرسنگی و تشنگی کشیدن و سرانجام به قله رسیدن می‌دانست. اشعار زیبایی از او، با خط خودش به یادگار مانده است.
غلامرضا به همراه برادرش به میهمانی دعوت شده بود. فقط یک عدد سیب برای پذیرایی وجود داشت. غلامرضا آن یک سیب را به تعداد حاضران، به طور مساوی قسمت کرد و با خنده رویی به آنها داد. آن روز غلامرضا درس مساوات به برادرش آموخت.
زیوری جزو نیروهای مذهبی دانشکده بود. اوایل انقلاب، دانشجویان به نحوه تدریس استاد ادبیات اعتراض کردند. آنها می‌گفتند: «مطالب، همان ادبیات شاهنشاهی و سلطنتی است. ما به ادبیات نوین و انقلابی احتیاج داریم.» استاد نیز برای اینکه کلاس را اداره کند و جو کلاس از کنترلش خارج نشود قبول کرد در آخر کلاس فرصت دهد دانشجویان مقاله یا مطلبی ارائه دهند. چپی‌ها مقالات کمونیستی و مذهبی‌ها مقالات شهید مطهری و ... را ارائه می‌دادند. بچه‌های انقلابیِ دانشکده به خاطر اخلاق و رفتارش، فن بیان و تاثیرگذاریش و متأهل بودنش، حساب ویژه‌ای روی غلامرضا زیوری باز کرده بودند. او قوت قلب بچه‌های مومن بود. وقتی مقاله ادبی و مذهبیش را در کلاس خواند دوستانش استعداد ادبی او را هم شناختند.
نظر شما
