مروری بر زندگی نامه شهید شهرام شکوری
شهید شهرام شکوری در سال 1349 در روستای قوریچای از توابع هشترود چشم به جهان گشود. خانواده وی از بدو تولد وی افرادی مومن و متدین و متقی بودند، بخصوص پدر و مادرش که همیشه پیرو دین اسلام و از شیفتگان حضرت امام حسین (ع) بودند. وی نیز به علت تأثیر وافر پدر و مادر گرایش خاصی به سوی خاندان طهارت پیدا کرد. ایشان تحصیلات ابتدایی را در دبستان روستا آغاز کرد. دوران مدرسه ایشان مصادف با حکومت طاغوت بود که بر زیر و بم زندگی مردم حاکم بود. ایشان تحصیلات ابتدایی را در سال 1355 در روستا به پایان رسانید و در این سال خانواده وی به علت عدم توانایی در ادامه تحصیل فرزندان و نیز به علت کمبودهایی که در روستا بود به شهرستان مراغه مهاجرت کردند و در مدرسه شهر به ادامه تحصیل پرداخت. ایشان دو سال بعد از پیروزی انقلاب نیز همدوش دیگر بچه ها در سنگر مدرسه به مبارزه پرداخت. ایشان تحت تأثیر عوامل گوناگون از جمله علاقه فراوان خود و تشویق پدر و مادر و نیز تشویق یکی از دوستانش بنام شهید حسن میرسلامی که در این زمان در همسایگی هم بودند به سوی مساجد کشانده شد و این سرآغاز زندگی نوینی بود که او را به سوی ملکوت اعلا پرواز داد و سپس هنگامی که به کلاس اول راهنمایی ارتقاء یافت همزمان با اولین پیام حضرت امام خمینی بر حضور بدون شرط مردم در جبهه ها بود. امام در این پیام از دانش آموزان دعوت کردند که برای آموزش نظامی اعزام شوند و او نیز مانند دیگر همرزمان و همسنگران خود به آموزش شتافت و در سال 1361 همزمان با تشکیل پایگاه مقاومت بیت المقدس به عضویت این پایگاه در آمد و با فعالیتهای شبانه خود به دفاع از حریم قرآن و اسلام پرداخت و پس از اتمام آموزش آنچه مسلم بود اعزام وی به سوی جبهه های نور بود. اولین اعزام او در پاییز سال 1361 همزمان با عملیات نظامی در کردستان بود و دومین اعزام او در پاییز سال 1361 همزمان با عملیات نظامی در کردستان بود و دومین اعزام ایشان در تاریخ 63/2/4 که به عنوان آرپی چی زن به مبارزه بر علیه دموکرات از خدا بی خبر پرداخت و در عملیاتهای سری والفجر (4-3-2-1) شرکت کرد. شهرام از بهترین آرپی چی زنها بود به طوری که زبانزد خاص و عام بود و گردانهای امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل شاهد ایثارهای او بود و شکار تانکهایی که توسط او انجام می گرفت روحیه بخش دیگر رزمندگان بود. در سال 1365/3/25عازم فاو شد و به عنوان بی سیم چی در کنار شهید بزرگوار حمید پرکار انجام وظیفه کرد و بالاخره آخرین اعزام این شهید عزیز 1365/9/24 بود که به طور انفرادی عازم شد و در عملیات کربلای 5 خونرگ شلمچه در حالی که با تیم تحت فرماندهی خود به شکار تانک مشغول بود مورد اصابت گلوله بعثیون کافر قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
