شهید بهرام شعبانی؛ او رفت تا غیرت درو نشود

کشاورز بود و عیال وار. پدر 5 پسر و دختر. اخلاق خیلی خوبی داشت اما خیلی جدی بود. سعی می کرد آنچه را که بچه ها باید یاد بگیرند، عملا در کردار و رفتارش به آنها نشان می دهد. نماز اول وقت، صلح رحم، مردم داری، صبر و ...

بی سواد بود. ولی همیشه آرزو می کرد بچه هایش درس بخوانند و به قول خودش به یک جایی برسند. مردی از جنس خاک و بسیار جوانمرد. یک سال که در ده خشکسالی رخ داده بود، او محصول خوبی برداشت کرده و تقریبا انبارش پر بود. هوا سرد و مردم به آذوقه احتیاج داشتند. به همه اطلاع داد که بیایند و سهم خود را از انبار او بگیرند و هر چه بود بین مردم ده تقسیم شد. می گفت خدا کریم است و برکت این بخشش را می دهد. سال 57 بود. چند سالی بود که به قم آمده بودند. اوج تظاهرات خیابانی. از وقتی که به قم آمده بودند بیشتر وقتش به شرکت در سخنرانی ها و تظاهرات سپری می شد. درگیری سختی در تظاهرات میدان مطهری بود.

با باتوم، تیر، تانک و ... به نوجوان، جوان، میانسال و ... او هم باتوم خورده بود هم تیر. طوری زده بودند که نتوانسته بود از جایش بلند شود. ماموران کشته و مجروح را با آمبولانس بردند. او را هم بردند. او رفت تا غیرت درو نشود. تا به بچه هایش بیاموزد، غیرت و جوانمردی را احتکار نکنند و در شهر خدا بر تخت بلند آسمان آشیانه ساخت. بیمارستان پر از ماموران ساواک بود. جنازه شهدا را به خانواده هایشان تحویل نمی دادند. پزشکی با بغض و دستانی لرزان نوشت : فوت به علت تصادف. جنازه را تحویل گرفتند و دفن کردند. بعد از انقلاب پزشک شهادت می دهد علت فوت اصابت گلوله بوده است و او به این دلیل که پیکر مطهر شهید را به فرزندانش تحویل دهند علت فوت را تصادف اعلام کرده است.

منبع: کتاب شهید اول