زندگی نامه شهید بهروز ابراهیمی

شهید ابراهیمی با وجود سن کمش بسیار فهمیده، عاقل و متین بودند از سنین کوچکی نماز خواندن و روزه گرفتن را آغاز کرد. به ورزش علاقمند بود و در رشته کنگ فو فعالیت می کرد. مادر شهید می گوید: بهروز بسیار ملایم بود اصلا" عصبانی نمی شد، بسیار آرام صحبت میکرد و همیشه به برادرانش توصیه می کرد که آرام و متین باشند، بسیار مذهبی بودند به هیئت می رفت و عضو بسیج مسجد سجاد در محل خودشان بود. علاقه زیادی به خواندن قرآن داشتند و در خانه کلاس قرآنی دایر میکردند.

مادر شهید میگوید: در هنگامیکه سرکار می رفت هنگامیکه متوجه میشد دست پدرش خالی است بدون اینکه کسی متوجه بشود در جیب پدرش پول میگذاشت. در کارهای منزل به مادرش کمک می کرد در همه کارهایش با پدر و مادرش مشورت می کرد و احترام زیادی برای آنها قائل بود،بگونه ای که در محل همه او را دوست داشتند و از او تعریف می کردند. شهید ابراهیمی ورزشکار و در واقع الگویش تختی بود.

در سن 19 سالگی در سال 65 برای انجام خدمت مقدس سربازی به جبهه های حق علیه باطل اعزام گشت و سرانجام در تیر سال 66 در منطقه عملیاتی سومار در یکی از عملیاتها به گفته همرزمانش ترکش به پهلوی او اصابت می کند و زخمی میشود و همزمان او که مجبور به عقب نشینی میشود فردای آن روز برای برگرداندنش می آیند اما او را پیدا نمی کنند و بعد از آن نیز خبری از او بدست نیامد.